Neles argusoog en deskundigheid op gebied van luiertassen bemerkten dat de tas wel snel in elkaar zou zitten, maar wellicht minder bruikbaar zou zijn wegens te klein en misschien ook wel te weinig stevig. Gelukkig zette zij haar wiskundig brein aan het werk en ontwierp in zo'n vijf minuten tijd gewoon eventjes een andere tas. Ik zat erbij en keek ernaar. Na precies uitgerekend en uitgetekend te zien hoe de beschikbare stof * ten volle benut zou worden kon ik beginnen knippen. (* stof, 't is te zeggen: eigenlijk toile cirée, voor de stevigheid, want tassen met voering dat lijkt me een brug te ver.)
Daarna zat de tijd erop en moest ik noodgedwongen alle afzonderlijke stukken achterlaten en een pauze inlassen wegens reisplannen.
Een goeie week later: donderdag naaidag bij Anke en Sophie zou ik de tas wellicht wel kunnen afwerken. Ware het niet dat een vreemdsoortige angst mij overviel: zou ik dat ding echt in elkaar kunnen krijgen? En moeten er zakken in de zak en welke moeten dat zijn en hoe gaat dat precies? En wat is stap 1 en 2 en hoeveel stappen zal mij dat kosten? En neen, ik wou Nele niet de hele tijd van haar werk halen om leerlinggewijs telkens te checken hoe en wat en ...
Gevolg: ik spendeerde de ochtend met talmen en lummelen. Twee te vermijden werkwoorden op een naaidag. Ik ging wederom naar huis met stukken geknipte stof en nog steeds geen tas in het vooruitzicht.
(Trouwens, heb bij Anke en Sophie ook geen afgewerkt product gezien bij vertrek. Ze werkten aan een zomerkleedje voor hun dochters mét patroon. Ook hier ben ik benieuwd naar het resultaat!)
Vrijdag (na een ochtendje uitstelgedrag) dan toch de machine bovengehaald en jawel (hoezee, juich en triomf!) het boeltje in elkaar gekregen. En ziehier het resultaat:
Eén en ander is voor verbetering vatbaar:
Zal de regen ondanks het gekozen waterdichte materiaal toch een weg vinden in mijn tas langs de opening aan de rits? En interessanter: is dit nog te verhelpen?
Hoe stikt men netjes een vierkant? Joost mag het weten ... Laat staan zo'n kruis erdoor.
Nele zei nog: voor je de rits inzet, eerst het bovenstukje afwerken met biais ... maar ik wist dat bovenstukje op het ritsmoment precies niet meer te vinden. Nu kan éénieder mijn fraaie zigzaksteek bewonderen .
Zakjes in de zak: misschien te hoog, te laag, te groot of te klein. Dat zal duidelijk worden bij gebruik. 
In ieder geval is de zak zowel door mens als buggy draagbaar.
En de conclusie van de zaak is: zelfs zonder stappenplan kan een leek een bruikbare tas naaien. Maar toch neem ik me voor volgende keer echt wel een keertje een handleiding te gebruiken. Kwestie van zelfs ongegronde angst niet meer te laten opduiken. 
Knap hoor! Dat vele zweten maakt het er volgens mij - als alles heel ende gans in elkaar zit - alleen maar beter op. Gezonde stress werkt altijd :)
BeantwoordenVerwijderenDat biaske aan de rits kan je er misschien achteraf nog opzetten? En wat dat binnenregenen betreft: volgens mij regent het in België nOOit recht naar beneden, dus dat gaat keurig naast dat gatje regenen ;)
Veel plezier ermee!
Hé, die is mooi geworden! (Is 't voor eigen gebruik?)
BeantwoordenVerwijderenMerci voor je bemoedigende woorden, Sophie! Of het nog iets wordt met die bias weet ik niet, ik bekijk het voorlopig nog even. (en hoe zit dat eigenlijk met de correcte spelling van dat woord, ik vind bIAs, maar ook bIAIsband ... confusing. Ik vermoed dat het met andere talen te maken heeft: Engels, Frans, ... ).
BeantwoordenVerwijderenAnyway, jaha: voor eigen gebruik. Ik zou niet willen dat ik de tas schenk en die ineens blijkt te ontbinden ofzo.
Wauw! Leuk gemaakt hoor!
BeantwoordenVerwijderenHo ho, Lynn, super resultaat! Die zakken in de tas zitten volgens mij gewoon ideaal!
BeantwoordenVerwijderenEnne voor die regen... dat is inderdaad goed gezien (zowel van jou als van Sophie). Daar is nog wel iets aan te doen, maar ik weet niet of het echt nodig is. We zien nog wel, hé!
Extra tip:
Je kunt via knopen ervoor zorgen dat de tas aan de buggy hoger hangt, vlak onder dat byggy-duw-ding. Volgens Annelies super handig.
Dit doe je met drukknopen, we bekijken dat eens als je dat zou willen.
Hmm, dat talmen en lummelen, dat doe ik ook - en zelfs zeer regelmatig...
Uitstelgedrag?!?
Ik maak mezelf wijs dat ik zo mijn hersenen voorbereid op het praktische werk. Als het al eens gedaan is in het hoofd, lukt het erna sneller met de handen... of zoiets?
Nele, de knopen lijken mij wel iets. Die zak wordt echter dan echt.
BeantwoordenVerwijderenHersenen voorbereiden op het praktisch werk, mooie verwoording van uitstelgedrag, zo kan/mag er al eens gelummeld worden :) Ik laat niet na deze verwoording volgende keer zelf ook als verantwoording te gebruiken!