Geboortepakket - Lourdes - weven

Een aantal stoffige juffertjes waren actief de afgelopen maanden en hadden zo mooie resultaten ... maar ik kreeg geen foto's. Ja, ik weet het, ik moet maar niets laten vertrekken zonder een foto te trekken! Als het fototoestel op reis is of een beetje slaapt is dat echter onmogelijk. En als ik het vergeet natuurlijk ook. Maar een beetje stalken kan wonderen doen, jochei!

Deze foto's horen in de reeks 'de eerste keer' voor Miet. Twee maanden geleden verscheen dit berichtje. Het bewijs wordt hier geleverd: Miet kan dus echt gigantisch goed appliceren!

Het werd een dekentje (zoals dit), geïnspireerd op het geboortekaartje. Ja dat is een gigantisch goede truk: het imponeert telkens weer. Miet deed het dan meteen helemaal zoals het hoort: de kleuren en vormen zijn echt helemaal perfect! Ik denk dat Leon gigantisch goed slaapt onder dit mooie zomerdekentje!

Maar dat is nog niet alles, een truitje maakte het pakket compleet! En het kroontje op het truitje is ECHT de eerste keer van Miet.

Ok, dat was mijn eerste buit foto's!

En nu komt de tweede. Een tijdje geleden stond hier een stikmachine vrolijk te wezen, maar toen moest hij weer naar vrouwe mijn mama. En waarom? Wel, omdat er gigantisch veel vrolijke sjaaltjes van onder de machine moesten rollen. En dat deden die sjaaltjes. Ze hingen zelfs al gigantisch vrolijk rond de nek van een bende dames en heren in Lourdes. En ze liggen nu gezellig na te genieten in een schuif, op een kast, aan de muur van al die vrolijke dames en heren. De foto is het bewijs dat ze echt in Lourdes geweest zijn!

Alsof het dan gedaan zou zijn met foto's. Neen hoor. Mama Greet is een actieve (ik kijk vooral uit om haar versie van dit te zien). Ze vult haar TBS letterlijk in door zich ter beschikking te stellen voor de handwerklessen.

En herken je dit van vroeger? Ik alleszins wel (want ik zat ook op dat schooltje, natuurlijk).

Biais en drumstokjes

Gisteren bracht Miet een zeer leuk jurkje mee naar de naaiavond. Ze had het gekregen van een collega die het ergens op de kop getikt had, maar thuis er net niet in kon en dacht: dit is iets voor Miet. En gelijk had ze.

Maar de onderrand was niet afgewerkt. Na even brainstormen kiezen we voor biais, geheel toevallig (?) heb ik enkele kleurvarianten tussen oranje, rood en bruin in huis. We zoeken naar de perfecte kleur. "Te braaf", "te saai", "echt mooi", "die is eigenlijk ook goed". Mijn liefje wordt erbij gehaald, want hij heeft een perfect oog om net díe biais eruit te halen die er echt om sméékt om bij dat kleedje te mogen horen. Zijn conclusie: die ene blendt toch wel beter, hoor. Miet kiest uiteindelijk de andere ... en ja, onze conclusie is unaniem: die is toch net iets pittiger - past beter bij Miet (volledigheidshalve vertel ik erbij dat ik zijn advies meestal toch beter opvolg, maar advies en smaak zijn intussen misschien al beter op elkaar afgestemd).

Aan de slag: Miet strijkt en stikt haar eerste biais. Het restultaat: bijna perfect uitgevoerd, ideale kleurcombinatie.

 Nu ben je natuurlijk benieuwd naar dat hele kleedje? Wel, het is niet zelf gemaakt, maar we maakten er toch foto's van. Het doet ons wat denken aan die mooie majoretten, vandaar het drumstokje, de pose en de achtergrond.

En ik? Ik kletste wat, zocht mee naar de perfecte combinatie, keek op Miet haar rug toen ze streek (haar lievelingsactiviteit), en ruimde (alweer) mijn naaikamer op. Het was zelfs zo gezellig dat mijn liefje -na het geven van zijn kleuradvies- niet weg te slaan was uit de naaikamer, straks wil hij ook meedoen?