Filosofie aan de kookpot?

Twee uur aan stikmachine...

en neen, de schort is niet zelfgemaakt

en neen, de lol is niet zelfgevonden

maar 't is wel leuk, niet?

En dan speciaal voor twee stoffige juffertjes volgend verzoekje: schetsjes van mijn tutteflut (rechts). Uit mijn opschrijfboekje (dus eigenlijk enkel voor mezelf, hopelijk kan je er ook aan uit, anders vraag je maar meer tekst en uitleg). Links staat meer uitleg bij de vier zakjes die je uit een broek kunt halen.

Klik op de foto voor een groter exemplaar.
Zo een nijper voor een tutteflut vind je op de rommelmarkt aan een bretel.

kRRaan en vRRachtwagen

Briek

twee jaar

Gent

"kRRaan"

 

Ik weet niet of hij ook vRRachtwagen kan zeggen...

Ik zal het morgen weten.

Enkele effectjes.

Ten eerste: de kRRaan werkt echt.

Nodig:

• tang
• 4 ringetjes bovenaan 
• twee jeansbroekknopen 
• touw
• sleutelhanger

Kijk nog eens goed naar dat zakje met de vRRachtwagen.
Ik maakte het uit een ... oude broek. Kijk maar.

Het zakje kan extra open met knoop en rits.

Bovenaan zit een rekker, die ook al in de broek zat.

Vooraan en achteraan zitten de broekszakken.

Nu vraag je je af: "Waarvan is die andere zak gemaakt?"
Wel, van de broekspijp. Ook daarin zat eer rekkertje. Leuk he!

Ik maakte in elk zakje een ovaal vast als bodem. Dit hoeft niet persé, maar het zakje wordt er wel wat groter door.




En de aandachtige lezer vraag zich nu af: "Waarom heb je geen tweede zakje van de andere broekspijp?" 
Grmmmf, omdat ik die broek ooit te warm gestreken heb op die andere broekspijp en de stof daar gesmolten was...

In principe kan je van de achterkant van de broek ook een zakje maken, maar daarvan had ik al eens een zakje voor iemand anders gemaakt.

Ik besluit dus met een superkort naailesje: uit een broek kan je vier zakjes maken.
Van de poep een zakje, van de voorkant een tweede zakje, telkens met gratis extra zijzakken.
Van de linkerpijp een derde zakje en van de rechterpijp een vierde zakje.
De stof die je over hebt, gebruik je om een bodem in elke zak te maken. Een ovaal, (afgeronde) rechthoek of cirkel, alles kan.Dit hoeft ook niet, maar het maakt de zak toch ruimer.

Giftige schorpioen

Er was eens een klein ventje dat jarig was. Oma vroeg wat hij wou als cadeau. Een schorpioen. Maar niet zomaar een schorpioen, neen, het moest een giftige schorpioen zijn. En het ventje is al oud genoeg om zich niet te laten foppen: niet elke schorpioen is even giftig. Na heel wat zoek en ontwerpwerk was dé giftigste schorpioen gevonden. En dus moest oma hiermee aan de slag.

In de naaikamer verandert oma in de superappliceerster Magdalein. Als een professional ging ze aan de slag. We mochten haar wel helpen om de meest giftige kleuren uit te kiezen, maar voor de rest stonden we allemaal met open mond rond haar stikmachine. Of zoiets.

En ga jij nu maar zitten, want hier komt het resultaat!

En dan kreeg de broer nog een leeuw cadeau. Ik weet niet of hij expliciet een zeer gevaarlijke leeuw gevraagd heeft, maar het is alleszins een zeer gevaarlijke leeuw geworden.

En om het af te leren maakte ze nog een zeer stoere ridder, gewoon uit één stuk stof. goed gekozen, he!

Amai, ik ben onder de indruk!

Geboortepakket - Lourdes - weven

Een aantal stoffige juffertjes waren actief de afgelopen maanden en hadden zo mooie resultaten ... maar ik kreeg geen foto's. Ja, ik weet het, ik moet maar niets laten vertrekken zonder een foto te trekken! Als het fototoestel op reis is of een beetje slaapt is dat echter onmogelijk. En als ik het vergeet natuurlijk ook. Maar een beetje stalken kan wonderen doen, jochei!

Deze foto's horen in de reeks 'de eerste keer' voor Miet. Twee maanden geleden verscheen dit berichtje. Het bewijs wordt hier geleverd: Miet kan dus echt gigantisch goed appliceren!

Het werd een dekentje (zoals dit), geïnspireerd op het geboortekaartje. Ja dat is een gigantisch goede truk: het imponeert telkens weer. Miet deed het dan meteen helemaal zoals het hoort: de kleuren en vormen zijn echt helemaal perfect! Ik denk dat Leon gigantisch goed slaapt onder dit mooie zomerdekentje!

Maar dat is nog niet alles, een truitje maakte het pakket compleet! En het kroontje op het truitje is ECHT de eerste keer van Miet.

Ok, dat was mijn eerste buit foto's!

En nu komt de tweede. Een tijdje geleden stond hier een stikmachine vrolijk te wezen, maar toen moest hij weer naar vrouwe mijn mama. En waarom? Wel, omdat er gigantisch veel vrolijke sjaaltjes van onder de machine moesten rollen. En dat deden die sjaaltjes. Ze hingen zelfs al gigantisch vrolijk rond de nek van een bende dames en heren in Lourdes. En ze liggen nu gezellig na te genieten in een schuif, op een kast, aan de muur van al die vrolijke dames en heren. De foto is het bewijs dat ze echt in Lourdes geweest zijn!

Alsof het dan gedaan zou zijn met foto's. Neen hoor. Mama Greet is een actieve (ik kijk vooral uit om haar versie van dit te zien). Ze vult haar TBS letterlijk in door zich ter beschikking te stellen voor de handwerklessen.

En herken je dit van vroeger? Ik alleszins wel (want ik zat ook op dat schooltje, natuurlijk).

Tassen en nog meer tassen

Terwijl ik aan mijn machine druk in de weer was voor mijn logeertas, is Sophie in gang geschoten voor het communiezakje voor Bente (ja, Bente is een populaire naam op deze blog).

Ik zag het zakje niet live, maar heb dus wel al foto's kunnen bemachtigen! Het monstertje heeft dus een neefje. Let vooral op het detail: het is een tekenmeisje, ze heeft dus haar potlood altijd bij de hand! Het prachtige bloemetjesstofje komt trouwens van de homesale bij Vermiljoen.

En intussen spotte ik ook twee nieuwe toiletzakjes die vorige maand vanonder Sophie haar machine te voorschijn kwamen.

Het koddige bolletjes-voorzakje inspireerde mij dan weer voor het geboortecadeau voor een vriendin, maar zolang dat kindje niet geboren is, geen foto!

Enne help, ik vond intussen nog meer realisaties van Sophie...
Val niet van uw stoel, maar deze twee prachtige rugzakjes zijn ook van haar hand (en ook nog geen maanden oud).

Sophie beloofde trouwens om over deze rugzakje eens een tutorial te schrijven (maar eerst examens natuurlijk, dus nog even geduld).

Ikzelf ben nogal fan van de paddestoelenvariant, omdat de vorm zo functioneel is, dat vind ik prachtig, echt àf! De worm is natuurlijk ook wel écht cool!

Een logeertas voor Maud

En jawel, eindelijk, klaar. De logeertas waar ik al over sprak is dus voor Maud.

Weken aan gewerkt (ook wel een week stilgelegen omdat mijn ritssysteem twee centimeter te breed bleek toen het boeltje er al half ingestikt was en ik dus gewoon even geen zin meer had - een naaidipje noemen ze dat).
Eerlijk, een tweede dergelijk project zie ik even niet meer zitten, maar ik ben wel echt tevreden met het resultaat. En mijn zus al evenzeer!

Het appelmeisje Maud heeft er trouwens zélf aan meegewerkt: speldjes eruit halen, zich tot bloedens toe (één drupje) prikken door op mijn schoot te zitten terwijl ik stik, energie in de kamer dansen (Lady Lynn) terwijl ik stik, draadjes knippen (niet aan de zak, hoor, gewoon losse draadjes) terwijl ik stik ... dit lukte zolang ik de basisregel niet overtrad: volg het ritme van de jongste, als ze even opgaat in iets, profiteer ervan en stik vijf minuten en wees blij met wat je deed. Gelukkig ben ik zelf geen mama, anders zou de tas er nooit gekomen zijn. Maar met de tas geef ik wel (niet geheel onbedoeld) een hint dat er nog meer logeerpartijtjes mogen volgen.

En hoe heb ik de tas gemaakt? Een leuke logeertas diende als model, mijn ruimtelijk inzicht diende als basis voor het ontwerp en patroon, gigantisch veel uren vlieseline strijken poogden de stof steviger te maken (is het wel normaal dat je zo lang op één stukje vlieseline moet strijken voordat het kleeft), nog eens uren strijken maar met een betere vlieseline zorgden voor een steviger resultaat ... Natuurlijk ook stikken, stikken, stikken, hoofd erbij houden voor welk kleur en welke draad waar ... oeps, de bolletjesstof is niet exact overal een meter afgeknipt (die winkelmadam heeft gesjoemeld), andere voering dan maar ... nog eens oeps: geen stof voorzien voor de hengsels, oef, nog net twee restjes groot genoeg ...

Ik heb niet de ambitie om er een echte tutorial over te schrijven, maar twee details wil ik wel prijsgeven.

• De rits is er gewoon achteraf opgenaaid. Ik stikte de rits vast aan twee verstevigde lappen stof. Ik werkte de rits aan de twee kanten af met een dun geruit lint (dit lint komt in een bredere versie terug aan de voorkant). De lappen zijn op de bovenkant van de zak vastgemaakt als de zak al in elkaar zat. Aangezien de rits deelbaar is, was ook dat op zich niet moeilijk, maar de stof is dan wel dik. TIP: vergeet niet om de breedte van de rits af te trekken van de twee lappen (voor de aandachtige lezer: dit was dus mijn foutje).
• De appelzakjes opzij geven wel een leuke afwerking, vind ik - en waren op zich niet zoveel werk. Dubbel knippen, binnenstebuiten vast stikken, inknippen, omdraaien, doorstikken, vast stikken (bovenaan natuurlijk open). De blaadjes zijn geappliceerd met een rekkertje onderaan, dat over het knoopje op de zak past.

Een cadeaupakket voor kersverse Bente

Deze morgen is ze geboren: Bente, een zus voor Maud, een tweede dochter voor mijn zus. Ik was al enige tijd aan het naaien, en kan straks het volgende pakketje gaan afleveren: een dekentje (groene kant voor bij het lakentje, retrokant voor bij een neutraal lakentje), een lakentje met geboortekaartje-vis (als meter had ik voorrecht om een preview te krijgen) en het kleedje dat ik reeds maakte. Het kleine portefeuilletje is voor Maud, als ze volgende maand naar school gaat heeft ze ook een eigen portefeuille nodig, niet?

Dit bericht past trouwens opnieuw in de reeks 'de eerste keer': eerste keer meter en alles wat je ziet, maakte ik voor het eerst.

Tot slot geef ik nog wat meer foto's van het portefeuilletje. 

P.S. Er staat plotsklaps een groot naai-eiland midden in mijn naaikamer...

Magdalein stelt onze applicatietechiek op punt

In de reeks 'de eerste keer' vertel ik nu het verhaal over Miet en Greet, die gisteren gezellig wilden appliceren. En zoals we gewoon zijn, gingen we vol enthousiasme aan de slag! Het instellen van de steeklengte en breedte hadden we snel door (afhankelijk van de machine toch wel even zoeken - leve het proeflapje), maar toch was het resultaat soms maar wat rommelig.

Tegen de middag kwam Magdalein toe, ze zag meteen waar het strop liep (soms letterlijk) en gaf enkele gouden basistips mee.

Naailesje: gouden tips om netjes te appliceren

• Het evenwicht tussen de spanning van de bovendraad en de onderdraad is belangrijk. Een beetje zoeken zorgde voor een veel beter resultaat.
• Het tempo is belangrijk. Niet te snel, niet te traag, vooral regelmatig. Stuur het tempo bij door de stof wat te begeleiden.
• Zorg dat de drukvoet niet te hard drukt (afhankelijk van stof).
• Achteraf strijk je alles met veel stoom, dan gaan ook de bobbeltjes uit het T-shirtje weg (dit is op de foto's hieronder nog niet gedaan).

Via deze link vind je trouwens stap voor stap uitgelegd hoe je een figuurtje mooi op je stofje krijgt.
Wij gebruiken soms die tweezijdig-klevende plastiek, samen met bakpapier kan je hier zeer fijne resultaten mee verkrijgen, kijk maar naar .tonMouton.

Edit: extra tips vonden we bij stoffig juffertje .TonBouton. en bij Riet.

Ik heb nog geen foto's van het werk van Miet, maar wel van mama Greet (visjes) en van Magdalein (deze T-shirtjes deed ze op onze naaidag in de kerstvakantie).