Rommel?

Edit: onderaan vind je uitleg over onze organisatie van een kledingruil/

Eerst iets over over 'rommel'. We ruimen de zolder op bij schoonmoeke. Daar vond ik enkele dagen geleden leuke, bloemige papiertjes die ik opstuurde naar deze dame (gewoon omdat ze zo mooie dingen maakt - een geheime give away dus waarvan ik gewoon zelf de winnaar koos). En vandaag kwam de zoon van mijn schoonmoeke (hihi, wie is dat dan toch) thuis met deze stapel:

Van sommige ben ik hevig fan, van andere minder... zouden we eens een stoffenrommelmarkt of stoffenruil organiseren??


En dan deel twee over rommel.
Enige tijd geleden vatte ik het ambitieuze plan op om te sparen voor een deftig naaimasjien voor de naaiclub. Toen hielden we een kledingruil en was de opbrengst* dit:

Vandaag hielden we een rommelmarkt met de deftigste overschot van de ruil. We startten aan 6 euro en daalden telkens een euro per twee uur, om te eindigen aan 1 euro. We verkochten in totaal twee derde van de stukken. Dank je wel lieve stoffige juffertjes voor de kleren! De opbrengst kan je hier natellen:

We kunnen eigenlijk al een bescheiden machine kopen, maar Sophie beloofde nog een kledingruil met haar vriendinnen, dus met die opbrengst* kan de machine iets gesofiesticeerder worden...

Oh ja, enkele lieve mensen spraken ons aan over het naaiclubje. Ik mag een een hoopje stof ophalen, een drietal dames komen eens een kijkje nemen op onze blog, één dame vroeg zelfs of we een bloes van een nieuwe rits wilden voorzien. Ik bedankte, maar had wel een leuke babbel.
Het was eigenlijk zeer gezellig die rommelmarkt. Zo gezellig, dat mijn liefje en ik er aan denken om nog eens een rommelmarkt te houden, maar dan met kleine meubels, verlichting, ... (en voor onszelf).

* LESJE
en antwoord op de vraag:
"Hoe komt het dat een kledingruil geld in het laatje brengt?"

KLEDINGRUIL

deze aanpak werd al meermaals getest en goedgekeurd 

(uitgedokterd door Sophie)

1. UITSTALLEN
   Iedereen brengt kledij en accessoires mee naar believen, veel of weinig maakt niet uit. Eigenlijk zijn er ook geen kwaliteitsvereisten nodig in dit systeem, maar echte rommel laat je liever thuis. Het is leuk als je alles wat per soort legt.
   
2. SNUISTEREN
   Iedereen past naar hartenlust. Kleren worden netjes terug in het rek gehangen. Elkaar raad geven is niet verboden en maakt het gezellig: gratis stijladvies.
   
3. ZIJN SLAG SLAAN
   Iedereen neemt zijn buit. Er wordt 1 euro per stuk in een potje geworpen. Als meerdere mensen een stuk willen, wordt dit per opbod verkocht. Dit opbieden zorgt ook voor een leuke sfeer!
   
4. EN DAN?
   De overschot van kleren wordt gedoneerd aan een goed doel.
   Het geld wordt gedoneerd aan een (ander) goed doel.

Voordelen van deze werkwijze:

• Iedereen kan veel of weinig meebrengen en toch naar hartelust 'kopen'.
• Je brengt dingen mee die je eigenlijk niet meer draagt, dus neem je ze ook niet mee naar huis (uitzonderingen zijn toegestaan).
• Je wilt toch niet je kast weer vullen met dingen die je niet wilt dragen? Zodus: die éne euro zet een rem op je koopdrang.
• Opbieden zorgt ervoor dat de gegeerde stukken op een eerlijke manier een nieuwe eigenaar krijgen.

Groetjes!

Nele

Tine

Vorige week kwam er opnieuw een nieuw juffertje opdagen. We kwamen elkaar wel eens tegen in mijn straat (en nadat ik verhuisde in mijn nieuwe straat), maar kenden onze gemeenschappelijke hobby niet. Tot ik haar tegenkwam op een stoffenverkoop van Vermiljoen enkele maanden geleden...

En ik mag u nu enkele dingen tonen die zij al maakte!

Zoals je hieronder ziet is de mouwslab wat gepimpt (de mouw kan open, zodat ie ook met wijde wintertruien bruikbaar is) en laat Tine geen enkel stukje stof verloren gaan!

Verder met mijn verhaal over Tine: vorige donderdag kwam ze opdagen op een avondje met de stoffige juffertjes. Samen met Anke waren we met drie, het was zeer gezellig, dat zeker! We maakten natuurlijk vooral wat beter kennis, kletsen, ervaringen uitwisselen, je kent dat wel he. Tussendoor knipte Tine stofjes voor slofjes. Ze begon ook te stikken, maar toen waren wij en vooral de stikmachine moe. Maar kijk eens wat er thuis van onder haar machine kwam gerold?

ROMMELMARKT GENT

Nu woensdag - station Gent Sint Pieters - rommelmarkt.

Sophie en ik staan ergens in het midden vrolijk te wezen met mooie kleren en andere leuke en/of rommelige dingen. 

Een deel van de opbrengst gaat naar de naaiclub.

Schilderij te winnen.

Kijk eens naar deze give away!

20 en 30

Hihi, vandaag zie ik dat we 30 volgers hebben én ik tel 20 stoffige juffertjes. Samen is dat net geen 50 (want sommigen doen twee keer mee).

Leuk he!

En dan zit ik vandaag al heel de tijd met dit liedje in mijn hoofd (dankzij .tonBouton.)

Internationale swap

En lijkt dit geen leuk idee? Reageren kan tot 21 juli.
Amai, samen met de knuffels wordt de zomer wel een zomer vol uitdaging!

Tweeling

Deze tweeling heeft Anke én Miet blij gemaakt! Een tijdje geleden besteld per post, en vrij snel en vooral heelhuids aangekomen. Ik denk dat er in de zomer nogal wat genaaid zal worden!

Ik zag één van hen hier al aan het werk. Het is een stoer baasje/vrouwtje (weet niet hoe hij/zij genoemd wordt...)! Miet moet wel nog wat beter de handleiding lezen, merkte ze... maar gelukkig kan ze ervaringen uitwisselen met Anke!

Ik ben wel eens benieuwd wat ze zullen produceren!
Hopelijk een knuffel!

Knuffel zoekt baasje

Ik las erover bij MiNiNi en hoorde erover van Little Miss Pineapple...

Tot nu toe zijn er 1256 knuffels gedropt, wereldwijd, waarvan vijf in België. Hopelijk volgen er meer!

The Toy Society spreads love throughout the streets of the world. Nothing to it really just a bunch of handmade toys looking for a nice home.

What started as a small street art project in Australia is slowly spreading around the world.

Should you come across a member of The Toy Society on your travels collect them up and take them home with you! But don't forget to let us know about it here.

Wie doet mee?

Grote verwachtingen...

Sophie -.tonBouton.- startte vandaag een eigen blog op. Joepie!
Wie volgt haar (in de zin van 'een blog volgen' of in de zin van 'haar voorbeeld volgen', aan u de keuze)?

Go Marlies, go!

Marlies kwam vorige week naar de clubactiviteit en gisteren kreeg ik een mail vol foto's. Marlies naait nog maar een maand en kijk eens wat ze al gemaakt heeft!

Ik knip en plak uit de mail voor een persoonlijk verslag van Marlies herself!

Gemoderniseerde buggy van appeltjesstof. 

Eerst saai blauw, dan hippe appeltjes!

Kroon voor Rosalie haar eerste verjaardag 

met vanbuiten de stipjes gekocht op de stoffenavond 

en vanbinnen de ruitjes van in de Sleepstraat in Gent.

En het pamperzakje...

Aan de buitenkant een kapotgeknipte shoppingbag gekocht in de Blokker 

en vanbinnen een kapotgesneden handdoek uit de Zeeman. 

Een mens moet zich behelpen he als je nog geen voorraad stof hebt.

En vandaag maakte ik 'hup holland hup: een 'Market skirt' voor Nore 

met de stofjes die ik ook vorige week kocht op de home sale.

Ze heeft het nog niet gepast, ik denk dat de elastiek nog wat te wijd is, 

maar dat kan nog aangepast worden ofcourse. 

En de zakjes daar waag ik me nog niet aan.

 Voila, en nu ligt het even stil, want we vertrekken bijna op reis!

Blijkbaar zijn al veer stofjes van vorige week verwerkt, leuk! En dat pamperzakje is wel zeer populair deze dagen, amai. Dat moet ik onthouden als er nog eens een kraamcadeau nodig is.

Mooie reis Marlies, geniet ervan! Bedankt om de foto's door te geven.

Go An, go!

Deze schoonheid stond twee weken in mijn naaikamer, buitengesmeten door An wegens 'onhandelbaar' - lees wegens te weinig geduld. Gisteren kwam An een verzoeningspoging ondernemen.

Het is een eenvoudig beestje, maar voldoet wel aan onze strenge shortlist. Alé, bijna, je kunt de steekbreedte niet veranderen, maar er zijn wel drie zigzaggers, dus dit volstaat ongeveer wel.



An heeft het beestje gisteren getemd. Het was lastig, want de gladde stof en het beestje kwamen gelijk niet overeen. Gelukkig zit er een handleiding bij en kan dit juffertje lezen. De draadspanning en persvoetdruk kunnen aangepast worden en dat hadden we dan ook meteen nodig.

Het projectje: een luierzakje, de symmetrische versie... (lees de wederwoordjes hiervan en bekijk de foto, snappie?). Biais: altijd-goed-methode.

Gevolg? Niet veel, hoor, want na al dat gezoek was de biais nog maar half afgewerkt en waren we moe.

Maar maar maar... een avondje naaien bij de stoffige juffertjes is zelden zonder gevolgen!
's Nachts (door deze miss) of s' anderendaags werd er weer genaaid, en dus kan ik deze mooie foto's presenteren! En kijk eens hoe schoon die biais bevestigd is.


De stofjes komen van deze stoffenjacht en deze verkoop (waar de toile cirée weliswaar ontbrak, maar ze werd keurig nabezorgd).

En dat is net niet alles: kijk maar naar dit vrolijk konijn!

Conclusie: An en Anaïs weten van aanpakken, zijn niet te stoppen en hebben nu alle twee een zeer leuk luiertasje!

An, we duimen voor een gezonde baby!

Make over...

Begin van de vakantie, opruimen, geen zin...
Dus kreeg de blog (in plaats van mijn bureau) een make over.

Filosofie aan de kookpot?

Twee uur aan stikmachine...

en neen, de schort is niet zelfgemaakt

en neen, de lol is niet zelfgevonden

maar 't is wel leuk, niet?

En dan speciaal voor twee stoffige juffertjes volgend verzoekje: schetsjes van mijn tutteflut (rechts). Uit mijn opschrijfboekje (dus eigenlijk enkel voor mezelf, hopelijk kan je er ook aan uit, anders vraag je maar meer tekst en uitleg). Links staat meer uitleg bij de vier zakjes die je uit een broek kunt halen.

Klik op de foto voor een groter exemplaar.
Zo een nijper voor een tutteflut vind je op de rommelmarkt aan een bretel.

Hoe het begon ...

Ik ben benieuwd naar hoe het naaien bij jullie begon! Ik start alvast met mijn verhaal.

Ik leerde mezelf stikken op de machine van oma. Ik vermoed dat dit in mijn studententijd was, dus zo'n tien jaar geleden (misschien kan ik met mama Greet vinden wanneer de interesse echt ontstaan is). Eén van de eerste grote projecten was een rugzak, ik heb daar enkele weken aan gewerkt en heb alles zelf bedacht. Ik was zeer blij met het resultaat. De rugzak heb ik gebruikt tot hij versleten was (aangezien ik geen bewaarder ben, heb ik hem niet meer. Toen maakte ik een nieuwe. Die is nog steeds niet versleten, maar de rits wel...
Ik maakte eens op enkele weken tijd meer dan 60 kaboutermutsen in fleece voor de scouts. Ik maakte waarschijnlijk ook nog andere dingen, maar ik ben ze vergeten.

Iemand raadde me aan om mijn eerste echte loon tot de laatste euro op te souperen. Schitterend idee, hé? Met de helft van mijn loon kocht ik een stikmachine. Die aankoop liet echter niet veel ruimte over voor andere foliekes, maar ik heb toch alles, maar dan ook alles uitgegeven. Dit heb ik stiekem de maanden erna ook gedaan (niet tot de laatste euro, hoor), maar na een tijdje stabiliseert dit gedrag zich wel. Ik kan het iedereen aanraden!

Mijn vriendinnen vonden dat ik dan maar eens aan kleren moest beginnen, maar ik durfde niet. Bij een rugzak is een centimeter meer of minder geen ramp, maar bij kleren is dat toch nog iets anders, hoor. Voor mijn verjaardag in 2006 kreeg ik een naaiboekje of twee en een stapel stof, helemaal uit China laten overkomen (een vriendin woonde daar toen). Goedkoop, dus dat moest de drempel toch lager maken, niet?

Het hielp een heel klein beetje... maar verder dan slaapkleedjes kwam ik toen niet. Kleren pimpen, dat wel. Ik maakte vooral cadeautjes voor anderen, ik vermoed dat ik zo een alibi had om iets te maken?

Toen was ik een beetje moe en lag het naaien een tijdje stil. Maar plotsklaps was het er weer: naaien én breien deze keer.

De noodzaak bracht mij exact een jaar geleden bij de volgende stap: kleren maken. Ik wou een kleedje. Geen enkel kleedje uit de winkel doorstond de strenge selectie van mijn liefje en mezelf. Ik had al eens een ideaal kleedje gekocht, maar dat was zwart. Ik wou een kleurtje. Collega Magdalein bood aan om me op weg te zetten. Ik kocht een patroon bij Samira en kreeg meteen tips om het patroon aan te passen naar het voorbeeldkleedje. Ik koos een stofje uit mijn stoffenkast en nodigde Magdalein uit om hier samen werk van te maken. Een dag werken we er samen aan, ik werkte hier daarna nog twee avonden aan.

Het kleedje is op mijn lijf gemaakt (de paspop is wat te mager) en is -in alle bescheidenheid- één van mijn pronkstukken!

Op die gezellige dag met Magdalein is eigenlijk al het idee beginnen groeien om ooit eens een naaiclubje op te starten. In de herfst nodigde ik enkele vriendinnen en collega's uit en na enkele maanden startte deze blog. Intussen ziet de naaikamer er zo uit, maar hij zag er ook al eens zo en zo uit.

En hoe is het nu met dat mooie Burdaboekje en die stofjes van mijn vriendinnen vergaan?

Ik maakte hieruit in maart dit rokje uit een stofje vanuit China. Zo is hun cadeau uiteindelijk veranderd in een heel leuk rokje (een tweede is intussen in de maak)!
Het rokje heeft een schuine lijn in het buikstuk, maar dat kan je nu niet goed zien. In de volgende versie probeer ik paspel uit, dus dan zal het wel opvallen!

Nog een weetje: ik hou een boekje bij met notities bij mijn maaksels. Het boekje heb ik overtrokken met een leuk bloemenstofje.

Hier zie je het blad met uitleg voor mezelf bij de rok en een pyamabroek voor mijn liefje.



Zo, dat was mijn verhaal. Ik ben nu eigenlijk echt wel razend benieuwd naar het verhaal van jullie! Dus maak ik er gewoon een stokje van! Ik geef het meteen door aan Little Miss Pineapple - Kamiel en Odille - Eloleo.


Hoe werkt dit stokje?

1. Schrijf een blogje over de start en loopbaan van jouw passie.
Je kunt het hebben over:
je eerste creatie - jouw (stik)machine(s) - enkele mijlpalen - jouw 'meesters' - je topstuk - je werkplekje - weetjes - tips - ...

2. Knip en plak dit stukje tekst met de afbeelding in jouw blogje.

3. Geef het stokje door aan drie of meer gepassioneerde mensen (laat een berichtje achter op hun blog).

4. Laat je bij het eerste berichtje over hoe het begon (http://naaiclub.blogspot.com/2010/07/hoe-het-begon.html) een wederwoordje achter met een link naar jouw verhaal?

Oplossing voor mijn labeltje?

Ik deed voor het eerst mee aan een give away. Nu duimen dat ik win...

kRRaan en vRRachtwagen

Briek

twee jaar

Gent

"kRRaan"

 

Ik weet niet of hij ook vRRachtwagen kan zeggen...

Ik zal het morgen weten.

Enkele effectjes.

Ten eerste: de kRRaan werkt echt.

Nodig:

• tang
• 4 ringetjes bovenaan 
• twee jeansbroekknopen 
• touw
• sleutelhanger

Kijk nog eens goed naar dat zakje met de vRRachtwagen.
Ik maakte het uit een ... oude broek. Kijk maar.

Het zakje kan extra open met knoop en rits.

Bovenaan zit een rekker, die ook al in de broek zat.

Vooraan en achteraan zitten de broekszakken.

Nu vraag je je af: "Waarvan is die andere zak gemaakt?"
Wel, van de broekspijp. Ook daarin zat eer rekkertje. Leuk he!

Ik maakte in elk zakje een ovaal vast als bodem. Dit hoeft niet persé, maar het zakje wordt er wel wat groter door.




En de aandachtige lezer vraag zich nu af: "Waarom heb je geen tweede zakje van de andere broekspijp?" 
Grmmmf, omdat ik die broek ooit te warm gestreken heb op die andere broekspijp en de stof daar gesmolten was...

In principe kan je van de achterkant van de broek ook een zakje maken, maar daarvan had ik al eens een zakje voor iemand anders gemaakt.

Ik besluit dus met een superkort naailesje: uit een broek kan je vier zakjes maken.
Van de poep een zakje, van de voorkant een tweede zakje, telkens met gratis extra zijzakken.
Van de linkerpijp een derde zakje en van de rechterpijp een vierde zakje.
De stof die je over hebt, gebruik je om een bodem in elke zak te maken. Een ovaal, (afgeronde) rechthoek of cirkel, alles kan.Dit hoeft ook niet, maar het maakt de zak toch ruimer.

Het onvervangbare...

Anke is op vakantie vertrokken en nam uit de naaiclubbib* de kleermakersgids mee om op reis toch geen naaiachterstand op te lopen. Vlak voor ze vertrok maakte ze met haar nieuwe stikmachine tutdoekjes voor haar dochters.

* blogje rond naaiclubbib is in de maak...

Schoon hé! En ze bewijst hiermee dat ze intussen echt wel overweg kan met biais!


Ken je dit fenomeen? Man heeft lievelingsTshirt, draagt het bij momenten dag in dag uit, maar is bang dat het ooit verslijt. Hij denkt dat het op de plaats van afkomst (in dit geval in het verre thuisland) zeker nog te vinden is en schuimt dus -tevergeefs- alle marktjes af op zoek naar een vervanging van dat ene, handige, onvervangbare ding. Klinkt dit bekend in de oren?

Anke haar man heeft dus zo een T-shirt, met hele kleine mouwtjes, zodat de schouders niet verbranden, maar toch geen langere mouwen want dat is soms zo heet.

Nu Anke kan naaien, heeft ie er twee (en als hij wilt: drie, vier, vijf, ...). Hoezee!

Anke heeft zelf blijkbaar ook zo een onvervangbaar vestje. Ze wordt nu al droevig bij de gedachte dat het ooit zal verslijten (dat weerhoudt haar er gelukkig niet van om het te dragen). Deze week trok ze met buurvrouw An naar de plaatselijke Gentse naaiwinkeltjes en kwam terug met stofjes waarmee ze hét vestje kan namaken!

De projectjes bij deze stofjes: vestjes voor Anke.

Om het onvervangbare te vervangen.

Projectje: kleedjes voor de dochters. 

Ik ben vooral fan van dat groene stofje waar dochter haar voeten aan veegt!

(wie wil weten waar dit te vinden is, kan mailen)

En dan toon ik nog de buit van Lynn (links) en mij (rechts) van dinsdag.

10 dagen naaien = een luierzakje!

Aan alle beginnende naaiers/naaisters in blogland:

Na tien dagen naaien ben ik er in geslaagd dit te creëren. Ik geef jullie één seconde de tijd om onder de indruk te zijn. Seconde twee kunnen we gebruiken om hiernaartoe te klikken en het besef komt algauw: éénieder is in staat dit te maken en er op diverse vlak een goed gevoel bij te hebben. Dit is mooi, nuttig en praktisch and what's more: klaar in een wip.
Wat is dit precies? Dit is het (ondertussen befaamde) luierzakje van Mme Zsazsa. Men stoppe erin: luiers, vochtige doekjes en eventueel een zalfje. Hop in de handtas, zonder het eeuwige gesleur (dat zou eigen zijn aan kinderen kopen en er vervolgens mee te willen rondlopen).

Ondergeschrevene moet bekennen dat er supervisie en hulp was van een ijverig wijf.

Alhier mijn bedenkingen/tips bij dit maaksel:

Hoe herken je de creaties van een onervaren juffertje?
1) Aan het onafgewerkte hoekje. Laat je biais altijd een halve centimeter langer dan de stof, zo kan je uiteindelijk het hoekje omplooien en mooi afwerken en hoef je geen kleine stukjes biais aan andere stukjes te proberen naaien om dit misbaksel te bekomen.
2) Het scheve patroon: ja, die bollen hadden mooi in het midden kunnen staan ... mochten we daaraan gedacht hebben, that is.

3) De velcro had ook helemaal recht aangebracht kunnen worden. Hier niet zozeer het geval.
4) De rest laat zich raden als het zakje in gebruik genomen wordt. Wie weet valt het na een week uit elkaar.

Waar zit de hand van het ijverig wijf?

1) naai eerst je velcro op je stof vooraleer je de twee lagen aan elkaar hangt. Zo heb je een onberispelijk resultaat, ook al zal er niet zo gauw iemand in het zakje piepen.
2) drie wel mooi afgewerkte hoekjes.
3) het feit dat dit uiteindelijk toch in elkaar geraakt is, want ..

... wat hebben we geleerd: na eindeloos gesukkel met 'den draad' blijkt het van groot belang te zijn dat deze van voor naar achter door de naald gehaald wordt. Indien niet: geen naald meer in draad, en dan verkrijg je een ijverig wijf dat al een zakje én een halve broek klaar heeft en een onervaren juffertje met losse lapjes stof.

p.s. Jawel, dit zakje moet asymmetrisch zijn, zo kan je het symmetrisch sluiten eens het gevuld is met spullen.