Weggevertje - voor doeners

Wil je deze jurk graag transformeren tot een gigantisch coole op je lijf gemaakte jurk?

Klik dan zeker door naar dit weggevertje!

Enne, ik deed stiekem ook een give away en hij is intussen aangekomen!

Twee buurvrouwen aan het werk

Ziehier het resultaat van het werk van twee buurvrouwen die elk (minimum) één dochter hebben en die plots beslist hebben te leren naaien...

Anke raakte voor het eerst een stikmachine aan in juni (kijk maar naar het "mooie" proeflabje), Sophie leerde ooit naaien op school, maar sindsdien raakte haar kennis ondergesneeuwd tot ze Anke terug tegen kwam die haar al net zo zot maakte als ze zelf was.

Deze kleedjes maakten deze twee buurvrouwen de voorbije week, terwijl de kids rond hen speelden.

Kleedje geïmiteerd van een bestaand kleedje:

Kleedje van een Burda-patroontje met rits (en natuurlijk waren we zo koppig om die niét eerst met de hand vast te naaien, wat ons daarenboven nog goed lukte ook):

Ankes oogst: van links naar rechts: zomer-, herfst en winter-editie

Sophies oogst: van links naar rechts: retro en dochter-koos-zelf-editie

Eén patroontje, twee stijlen, vijf jurkjes. Niet slecht toch?

Twee naaileken die (dank zij Neles instructies en tips) aan het naaien gaan. Dat levert veel "aha's" en "zo moet dat's" op!

Sophie is van plan er zowaar een "Start to sew"-handleiding over te maken! Anke spaart de tijd liever op om te naaien (als een echte nerd) ;-)

Ongegronde zakkenangst

Terwijl Miet diverse rokjes grondig wou inkorten (resultaat nog niet gezien?), gooide ik het over de luiertas-boeg. Ondanks pamperzakje zou het wel eens kunnen dat er voor het kind toch ook wel eens wat meer spullen moeten versleurd worden. Gezien dergelijke tassen vaak niet écht mooi zijn en veel vaker wel écht duur besloot ik er zelf één te maken. Het slaapzakkenverhaal (nog niet gepost, dat komt nog wel een keer. In't kort: een slaapzak zonder patroon maken is moeilijker dan met ...) indachtig besloot ik mij te inspireren op dit boek (SIMPLE sewing: juij) en op deze tas. (Voorlopig nog geen andere projecten uit het boek aangedurfd. Mijn tweede poging zal de snuggler zijn. Wie dit al eens maakte: alle tips zijn welkom.)

Neles argusoog en deskundigheid op gebied van luiertassen bemerkten dat de tas wel snel in elkaar zou zitten, maar wellicht minder bruikbaar zou zijn wegens te klein en misschien ook wel te weinig stevig. Gelukkig zette zij haar wiskundig brein aan het werk en ontwierp in zo'n vijf minuten tijd gewoon eventjes een andere tas. Ik zat erbij en keek ernaar. Na precies uitgerekend en uitgetekend te zien hoe de beschikbare stof * ten volle benut zou worden kon ik beginnen knippen. (* stof, 't is te zeggen: eigenlijk toile cirée, voor de stevigheid, want tassen met voering dat lijkt me een brug te ver.)

Daarna zat de tijd erop en moest ik noodgedwongen alle afzonderlijke stukken achterlaten en een pauze inlassen wegens reisplannen.

Een goeie week later: donderdag naaidag bij Anke en Sophie zou ik de tas wellicht wel kunnen afwerken. Ware het niet dat een vreemdsoortige angst mij overviel: zou ik dat ding echt in elkaar kunnen krijgen? En moeten er zakken in de zak en welke moeten dat zijn en hoe gaat dat precies? En wat is stap 1 en 2 en hoeveel stappen zal mij dat kosten? En neen, ik wou Nele niet de hele tijd van haar werk halen om leerlinggewijs telkens te checken hoe en wat en ...

Gevolg: ik spendeerde de ochtend met talmen en lummelen. Twee te vermijden werkwoorden op een naaidag. Ik ging wederom naar huis met stukken geknipte stof en nog steeds geen tas in het vooruitzicht.

(Trouwens, heb bij Anke en Sophie ook geen afgewerkt product gezien bij vertrek. Ze werkten aan een zomerkleedje voor hun dochters mét patroon. Ook hier ben ik benieuwd naar het resultaat!)

Vrijdag (na een ochtendje uitstelgedrag) dan toch de machine bovengehaald en jawel (hoezee, juich en triomf!) het boeltje in elkaar gekregen. En ziehier het resultaat:

Eén en ander is voor verbetering vatbaar:

Zal de regen ondanks het gekozen waterdichte materiaal toch een weg vinden in mijn tas langs de opening aan de rits? En interessanter: is dit nog te verhelpen?

Hoe stikt men netjes een vierkant? Joost mag het weten ... Laat staan zo'n kruis erdoor.

Nele zei nog: voor je de rits inzet, eerst het bovenstukje afwerken met biais ... maar ik wist dat bovenstukje op het ritsmoment precies niet meer te vinden. Nu kan éénieder mijn fraaie zigzaksteek bewonderen .

Zakjes in de zak: misschien te hoog, te laag, te groot of te klein. Dat zal duidelijk worden bij gebruik.

In ieder geval is de zak zowel door mens als buggy draagbaar.

En de conclusie van de zaak is: zelfs zonder stappenplan kan een leek een bruikbare tas naaien. Maar toch neem ik me voor volgende keer echt wel een keertje een handleiding te gebruiken. Kwestie van zelfs ongegronde angst niet meer te laten opduiken.

Rommel?

Edit: onderaan vind je uitleg over onze organisatie van een kledingruil/

Eerst iets over over 'rommel'. We ruimen de zolder op bij schoonmoeke. Daar vond ik enkele dagen geleden leuke, bloemige papiertjes die ik opstuurde naar deze dame (gewoon omdat ze zo mooie dingen maakt - een geheime give away dus waarvan ik gewoon zelf de winnaar koos). En vandaag kwam de zoon van mijn schoonmoeke (hihi, wie is dat dan toch) thuis met deze stapel:

Van sommige ben ik hevig fan, van andere minder... zouden we eens een stoffenrommelmarkt of stoffenruil organiseren??


En dan deel twee over rommel.
Enige tijd geleden vatte ik het ambitieuze plan op om te sparen voor een deftig naaimasjien voor de naaiclub. Toen hielden we een kledingruil en was de opbrengst* dit:

Vandaag hielden we een rommelmarkt met de deftigste overschot van de ruil. We startten aan 6 euro en daalden telkens een euro per twee uur, om te eindigen aan 1 euro. We verkochten in totaal twee derde van de stukken. Dank je wel lieve stoffige juffertjes voor de kleren! De opbrengst kan je hier natellen:

We kunnen eigenlijk al een bescheiden machine kopen, maar Sophie beloofde nog een kledingruil met haar vriendinnen, dus met die opbrengst* kan de machine iets gesofiesticeerder worden...

Oh ja, enkele lieve mensen spraken ons aan over het naaiclubje. Ik mag een een hoopje stof ophalen, een drietal dames komen eens een kijkje nemen op onze blog, één dame vroeg zelfs of we een bloes van een nieuwe rits wilden voorzien. Ik bedankte, maar had wel een leuke babbel.
Het was eigenlijk zeer gezellig die rommelmarkt. Zo gezellig, dat mijn liefje en ik er aan denken om nog eens een rommelmarkt te houden, maar dan met kleine meubels, verlichting, ... (en voor onszelf).

* LESJE
en antwoord op de vraag:
"Hoe komt het dat een kledingruil geld in het laatje brengt?"

KLEDINGRUIL

deze aanpak werd al meermaals getest en goedgekeurd 

(uitgedokterd door Sophie)

1. UITSTALLEN
   Iedereen brengt kledij en accessoires mee naar believen, veel of weinig maakt niet uit. Eigenlijk zijn er ook geen kwaliteitsvereisten nodig in dit systeem, maar echte rommel laat je liever thuis. Het is leuk als je alles wat per soort legt.
   
2. SNUISTEREN
   Iedereen past naar hartenlust. Kleren worden netjes terug in het rek gehangen. Elkaar raad geven is niet verboden en maakt het gezellig: gratis stijladvies.
   
3. ZIJN SLAG SLAAN
   Iedereen neemt zijn buit. Er wordt 1 euro per stuk in een potje geworpen. Als meerdere mensen een stuk willen, wordt dit per opbod verkocht. Dit opbieden zorgt ook voor een leuke sfeer!
   
4. EN DAN?
   De overschot van kleren wordt gedoneerd aan een goed doel.
   Het geld wordt gedoneerd aan een (ander) goed doel.

Voordelen van deze werkwijze:

• Iedereen kan veel of weinig meebrengen en toch naar hartelust 'kopen'.
• Je brengt dingen mee die je eigenlijk niet meer draagt, dus neem je ze ook niet mee naar huis (uitzonderingen zijn toegestaan).
• Je wilt toch niet je kast weer vullen met dingen die je niet wilt dragen? Zodus: die éne euro zet een rem op je koopdrang.
• Opbieden zorgt ervoor dat de gegeerde stukken op een eerlijke manier een nieuwe eigenaar krijgen.

Groetjes!

Nele

Tine

Vorige week kwam er opnieuw een nieuw juffertje opdagen. We kwamen elkaar wel eens tegen in mijn straat (en nadat ik verhuisde in mijn nieuwe straat), maar kenden onze gemeenschappelijke hobby niet. Tot ik haar tegenkwam op een stoffenverkoop van Vermiljoen enkele maanden geleden...

En ik mag u nu enkele dingen tonen die zij al maakte!

Zoals je hieronder ziet is de mouwslab wat gepimpt (de mouw kan open, zodat ie ook met wijde wintertruien bruikbaar is) en laat Tine geen enkel stukje stof verloren gaan!

Verder met mijn verhaal over Tine: vorige donderdag kwam ze opdagen op een avondje met de stoffige juffertjes. Samen met Anke waren we met drie, het was zeer gezellig, dat zeker! We maakten natuurlijk vooral wat beter kennis, kletsen, ervaringen uitwisselen, je kent dat wel he. Tussendoor knipte Tine stofjes voor slofjes. Ze begon ook te stikken, maar toen waren wij en vooral de stikmachine moe. Maar kijk eens wat er thuis van onder haar machine kwam gerold?

ROMMELMARKT GENT

Nu woensdag - station Gent Sint Pieters - rommelmarkt.

Sophie en ik staan ergens in het midden vrolijk te wezen met mooie kleren en andere leuke en/of rommelige dingen. 

Een deel van de opbrengst gaat naar de naaiclub.

Schilderij te winnen.

Kijk eens naar deze give away!

20 en 30

Hihi, vandaag zie ik dat we 30 volgers hebben én ik tel 20 stoffige juffertjes. Samen is dat net geen 50 (want sommigen doen twee keer mee).

Leuk he!

En dan zit ik vandaag al heel de tijd met dit liedje in mijn hoofd (dankzij .tonBouton.)

Internationale swap

En lijkt dit geen leuk idee? Reageren kan tot 21 juli.
Amai, samen met de knuffels wordt de zomer wel een zomer vol uitdaging!

Tweeling

Deze tweeling heeft Anke én Miet blij gemaakt! Een tijdje geleden besteld per post, en vrij snel en vooral heelhuids aangekomen. Ik denk dat er in de zomer nogal wat genaaid zal worden!

Ik zag één van hen hier al aan het werk. Het is een stoer baasje/vrouwtje (weet niet hoe hij/zij genoemd wordt...)! Miet moet wel nog wat beter de handleiding lezen, merkte ze... maar gelukkig kan ze ervaringen uitwisselen met Anke!

Ik ben wel eens benieuwd wat ze zullen produceren!
Hopelijk een knuffel!

Knuffel zoekt baasje

Ik las erover bij MiNiNi en hoorde erover van Little Miss Pineapple...

Tot nu toe zijn er 1256 knuffels gedropt, wereldwijd, waarvan vijf in België. Hopelijk volgen er meer!

The Toy Society spreads love throughout the streets of the world. Nothing to it really just a bunch of handmade toys looking for a nice home.

What started as a small street art project in Australia is slowly spreading around the world.

Should you come across a member of The Toy Society on your travels collect them up and take them home with you! But don't forget to let us know about it here.

Wie doet mee?

Grote verwachtingen...

Sophie -.tonBouton.- startte vandaag een eigen blog op. Joepie!
Wie volgt haar (in de zin van 'een blog volgen' of in de zin van 'haar voorbeeld volgen', aan u de keuze)?

Go Marlies, go!

Marlies kwam vorige week naar de clubactiviteit en gisteren kreeg ik een mail vol foto's. Marlies naait nog maar een maand en kijk eens wat ze al gemaakt heeft!

Ik knip en plak uit de mail voor een persoonlijk verslag van Marlies herself!

Gemoderniseerde buggy van appeltjesstof. 

Eerst saai blauw, dan hippe appeltjes!

Kroon voor Rosalie haar eerste verjaardag 

met vanbuiten de stipjes gekocht op de stoffenavond 

en vanbinnen de ruitjes van in de Sleepstraat in Gent.

En het pamperzakje...

Aan de buitenkant een kapotgeknipte shoppingbag gekocht in de Blokker 

en vanbinnen een kapotgesneden handdoek uit de Zeeman. 

Een mens moet zich behelpen he als je nog geen voorraad stof hebt.

En vandaag maakte ik 'hup holland hup: een 'Market skirt' voor Nore 

met de stofjes die ik ook vorige week kocht op de home sale.

Ze heeft het nog niet gepast, ik denk dat de elastiek nog wat te wijd is, 

maar dat kan nog aangepast worden ofcourse. 

En de zakjes daar waag ik me nog niet aan.

 Voila, en nu ligt het even stil, want we vertrekken bijna op reis!

Blijkbaar zijn al veer stofjes van vorige week verwerkt, leuk! En dat pamperzakje is wel zeer populair deze dagen, amai. Dat moet ik onthouden als er nog eens een kraamcadeau nodig is.

Mooie reis Marlies, geniet ervan! Bedankt om de foto's door te geven.

Go An, go!

Deze schoonheid stond twee weken in mijn naaikamer, buitengesmeten door An wegens 'onhandelbaar' - lees wegens te weinig geduld. Gisteren kwam An een verzoeningspoging ondernemen.

Het is een eenvoudig beestje, maar voldoet wel aan onze strenge shortlist. Alé, bijna, je kunt de steekbreedte niet veranderen, maar er zijn wel drie zigzaggers, dus dit volstaat ongeveer wel.



An heeft het beestje gisteren getemd. Het was lastig, want de gladde stof en het beestje kwamen gelijk niet overeen. Gelukkig zit er een handleiding bij en kan dit juffertje lezen. De draadspanning en persvoetdruk kunnen aangepast worden en dat hadden we dan ook meteen nodig.

Het projectje: een luierzakje, de symmetrische versie... (lees de wederwoordjes hiervan en bekijk de foto, snappie?). Biais: altijd-goed-methode.

Gevolg? Niet veel, hoor, want na al dat gezoek was de biais nog maar half afgewerkt en waren we moe.

Maar maar maar... een avondje naaien bij de stoffige juffertjes is zelden zonder gevolgen!
's Nachts (door deze miss) of s' anderendaags werd er weer genaaid, en dus kan ik deze mooie foto's presenteren! En kijk eens hoe schoon die biais bevestigd is.


De stofjes komen van deze stoffenjacht en deze verkoop (waar de toile cirée weliswaar ontbrak, maar ze werd keurig nabezorgd).

En dat is net niet alles: kijk maar naar dit vrolijk konijn!

Conclusie: An en Anaïs weten van aanpakken, zijn niet te stoppen en hebben nu alle twee een zeer leuk luiertasje!

An, we duimen voor een gezonde baby!

Make over...

Begin van de vakantie, opruimen, geen zin...
Dus kreeg de blog (in plaats van mijn bureau) een make over.

Filosofie aan de kookpot?

Twee uur aan stikmachine...

en neen, de schort is niet zelfgemaakt

en neen, de lol is niet zelfgevonden

maar 't is wel leuk, niet?

En dan speciaal voor twee stoffige juffertjes volgend verzoekje: schetsjes van mijn tutteflut (rechts). Uit mijn opschrijfboekje (dus eigenlijk enkel voor mezelf, hopelijk kan je er ook aan uit, anders vraag je maar meer tekst en uitleg). Links staat meer uitleg bij de vier zakjes die je uit een broek kunt halen.

Klik op de foto voor een groter exemplaar.
Zo een nijper voor een tutteflut vind je op de rommelmarkt aan een bretel.

Hoe het begon ...

Ik ben benieuwd naar hoe het naaien bij jullie begon! Ik start alvast met mijn verhaal.

Ik leerde mezelf stikken op de machine van oma. Ik vermoed dat dit in mijn studententijd was, dus zo'n tien jaar geleden (misschien kan ik met mama Greet vinden wanneer de interesse echt ontstaan is). Eén van de eerste grote projecten was een rugzak, ik heb daar enkele weken aan gewerkt en heb alles zelf bedacht. Ik was zeer blij met het resultaat. De rugzak heb ik gebruikt tot hij versleten was (aangezien ik geen bewaarder ben, heb ik hem niet meer. Toen maakte ik een nieuwe. Die is nog steeds niet versleten, maar de rits wel...
Ik maakte eens op enkele weken tijd meer dan 60 kaboutermutsen in fleece voor de scouts. Ik maakte waarschijnlijk ook nog andere dingen, maar ik ben ze vergeten.

Iemand raadde me aan om mijn eerste echte loon tot de laatste euro op te souperen. Schitterend idee, hé? Met de helft van mijn loon kocht ik een stikmachine. Die aankoop liet echter niet veel ruimte over voor andere foliekes, maar ik heb toch alles, maar dan ook alles uitgegeven. Dit heb ik stiekem de maanden erna ook gedaan (niet tot de laatste euro, hoor), maar na een tijdje stabiliseert dit gedrag zich wel. Ik kan het iedereen aanraden!

Mijn vriendinnen vonden dat ik dan maar eens aan kleren moest beginnen, maar ik durfde niet. Bij een rugzak is een centimeter meer of minder geen ramp, maar bij kleren is dat toch nog iets anders, hoor. Voor mijn verjaardag in 2006 kreeg ik een naaiboekje of twee en een stapel stof, helemaal uit China laten overkomen (een vriendin woonde daar toen). Goedkoop, dus dat moest de drempel toch lager maken, niet?

Het hielp een heel klein beetje... maar verder dan slaapkleedjes kwam ik toen niet. Kleren pimpen, dat wel. Ik maakte vooral cadeautjes voor anderen, ik vermoed dat ik zo een alibi had om iets te maken?

Toen was ik een beetje moe en lag het naaien een tijdje stil. Maar plotsklaps was het er weer: naaien én breien deze keer.

De noodzaak bracht mij exact een jaar geleden bij de volgende stap: kleren maken. Ik wou een kleedje. Geen enkel kleedje uit de winkel doorstond de strenge selectie van mijn liefje en mezelf. Ik had al eens een ideaal kleedje gekocht, maar dat was zwart. Ik wou een kleurtje. Collega Magdalein bood aan om me op weg te zetten. Ik kocht een patroon bij Samira en kreeg meteen tips om het patroon aan te passen naar het voorbeeldkleedje. Ik koos een stofje uit mijn stoffenkast en nodigde Magdalein uit om hier samen werk van te maken. Een dag werken we er samen aan, ik werkte hier daarna nog twee avonden aan.

Het kleedje is op mijn lijf gemaakt (de paspop is wat te mager) en is -in alle bescheidenheid- één van mijn pronkstukken!

Op die gezellige dag met Magdalein is eigenlijk al het idee beginnen groeien om ooit eens een naaiclubje op te starten. In de herfst nodigde ik enkele vriendinnen en collega's uit en na enkele maanden startte deze blog. Intussen ziet de naaikamer er zo uit, maar hij zag er ook al eens zo en zo uit.

En hoe is het nu met dat mooie Burdaboekje en die stofjes van mijn vriendinnen vergaan?

Ik maakte hieruit in maart dit rokje uit een stofje vanuit China. Zo is hun cadeau uiteindelijk veranderd in een heel leuk rokje (een tweede is intussen in de maak)!
Het rokje heeft een schuine lijn in het buikstuk, maar dat kan je nu niet goed zien. In de volgende versie probeer ik paspel uit, dus dan zal het wel opvallen!

Nog een weetje: ik hou een boekje bij met notities bij mijn maaksels. Het boekje heb ik overtrokken met een leuk bloemenstofje.

Hier zie je het blad met uitleg voor mezelf bij de rok en een pyamabroek voor mijn liefje.



Zo, dat was mijn verhaal. Ik ben nu eigenlijk echt wel razend benieuwd naar het verhaal van jullie! Dus maak ik er gewoon een stokje van! Ik geef het meteen door aan Little Miss Pineapple - Kamiel en Odille - Eloleo.


Hoe werkt dit stokje?

1. Schrijf een blogje over de start en loopbaan van jouw passie.
Je kunt het hebben over:
je eerste creatie - jouw (stik)machine(s) - enkele mijlpalen - jouw 'meesters' - je topstuk - je werkplekje - weetjes - tips - ...

2. Knip en plak dit stukje tekst met de afbeelding in jouw blogje.

3. Geef het stokje door aan drie of meer gepassioneerde mensen (laat een berichtje achter op hun blog).

4. Laat je bij het eerste berichtje over hoe het begon (http://naaiclub.blogspot.com/2010/07/hoe-het-begon.html) een wederwoordje achter met een link naar jouw verhaal?