Zussen aan het werk

Deze voormiddag maakte Tine haar eerste zak, meteen raak! Het model werd een stoffen Dille en Camille zak, maar de zak van Tine is groter zodat haar A3-map erin past. Bovendien heeft de zak een groen, handig binnenzakje (zo lijkt de zak wel wat op de Eloleozak). En als kers op de taart: de stevige IKEA stof kostte nog geen 4 euro...

Ik vermoed dat ze de tas niet enkel zal gebruiken om naar school te gaan, alle omstandigheden zijn goed om deze tas boven te halen!

Ikzelf wou het cadeau voor Lander nog personaliseren.

Ik was eerst van plan geweest een luiertas ta maken, maar na de logeertas Bente had ik het even gehad met grote projecten ... Dus kocht ik, met goedkeuring van de mama-in-spe, deze vrolijke en handige fiets-luier-tas.

Aangezien dit geen 'officiële' luiertas is, maakte ik er een ververskussen bij als cadeau. Groene bolletjes leek me een evidente keuze.

Het ververskussen opent en sluit met drukknoppen, zodat je hem ook naast de tas kunt meenemen (als de tas vol zou zitten met andere dingen).

 

Verder openen (zie foto hieronder): de bruine stof kan tegen wat 'water'. Ik streek er gewatteerde vlieseline in de om aLnders billetjes toch zacht te laten liggen. In de groene zakken kunnen pampers en het bijhorend toilettasje (waarover ik al sprak), Het ververskussen bevat dus meteen de meest noodzakelijke spulletjes. Het model hiervan zag ik ooit op internet, weet niet maar waar, het bleef blijkbaar goed in mijn hoofd hangen.

Let op het rode koord (hangt vast aan ververskussen): hieraan hangt een labellapje *
Op één labeltje staat zijn naam. Het doekje kan vastgemaakt worden op het kussen (klitband mooi in een rondje geknipt en onzichtbaar bevestigd), het lint kan zo ook dienen om het kussen vast te nemen als het opgeplooid is.

* Het labellapje. ik stond altijd te kijken naar die dingen: "maar wat is dat toch?" Gisteren heb ik gezien dat babys (ale, Geike toch) zo'n lapje echt leuk vinden om aan te frunniken. Hoezee, Vandaag meteen eentje gemaakt, hopelijk is Lander ook zo een frunnik-baby.

Ik zie ik zie wat jij niet ziet

Aanschouwt, juffertjes, een foto van de naaikamer.

En dan spelen we nu het spelletje: ik zie ik zie wat jij niet ziet... hoeveel punten haal jij? En tel ook maar even voor jezelf wat je al live gezien hebt, want er zijn enkele nieuwe dingen bij.  
BLOGTIP: als je op een foto klikt, zie je hem groter.

1. een stikmachine 
2. een naaieiland
3. een rek vol doosjes met naaispulletjes 
4. een paarse gebreide sjaal (handmade) waarvan ik de maat nam voor een nieuwe sjaal (die ik vandaag aanhad om naar de terugtocht te gaan kijken, maar ... de zon scheen, wat jammer nou, de sjaal heeft er vanuit mijn sjakosj niets van gezien) - zie foto
5. een nieuw, permanent lid voor de naaiclub - dank aan Sophie voor de tip
6. mijn rood kleedje rond het ranke lijf van het verse juffertje (als ze met haar wespentaille ambities heeft om mijn paspop te worden, zal ze toch wat meer havermout moeten eten, of zal ik 7 x per week naar de Pilates moeten gaan ... not!)
7. gigantisch goede verlichting (x5) boven alle naaitafels (selfmade x 4)
8. mijn speldekussen-egel (volgens Maud is het een muis)
9. de zak die diende als voorbeeld voor de logeertas
10. mini-strijkplank die staat te wachten om overtrokken te worden (voor de 3e verjaardag van Maud i.p.v. de 2e...)

Tassen en nog meer tassen

Terwijl ik aan mijn machine druk in de weer was voor mijn logeertas, is Sophie in gang geschoten voor het communiezakje voor Bente (ja, Bente is een populaire naam op deze blog).

Ik zag het zakje niet live, maar heb dus wel al foto's kunnen bemachtigen! Het monstertje heeft dus een neefje. Let vooral op het detail: het is een tekenmeisje, ze heeft dus haar potlood altijd bij de hand! Het prachtige bloemetjesstofje komt trouwens van de homesale bij Vermiljoen.

En intussen spotte ik ook twee nieuwe toiletzakjes die vorige maand vanonder Sophie haar machine te voorschijn kwamen.

Het koddige bolletjes-voorzakje inspireerde mij dan weer voor het geboortecadeau voor een vriendin, maar zolang dat kindje niet geboren is, geen foto!

Enne help, ik vond intussen nog meer realisaties van Sophie...
Val niet van uw stoel, maar deze twee prachtige rugzakjes zijn ook van haar hand (en ook nog geen maanden oud).

Sophie beloofde trouwens om over deze rugzakje eens een tutorial te schrijven (maar eerst examens natuurlijk, dus nog even geduld).

Ikzelf ben nogal fan van de paddestoelenvariant, omdat de vorm zo functioneel is, dat vind ik prachtig, echt àf! De worm is natuurlijk ook wel écht cool!

Een logeertas voor Maud

En jawel, eindelijk, klaar. De logeertas waar ik al over sprak is dus voor Maud.

Weken aan gewerkt (ook wel een week stilgelegen omdat mijn ritssysteem twee centimeter te breed bleek toen het boeltje er al half ingestikt was en ik dus gewoon even geen zin meer had - een naaidipje noemen ze dat).
Eerlijk, een tweede dergelijk project zie ik even niet meer zitten, maar ik ben wel echt tevreden met het resultaat. En mijn zus al evenzeer!

Het appelmeisje Maud heeft er trouwens zélf aan meegewerkt: speldjes eruit halen, zich tot bloedens toe (één drupje) prikken door op mijn schoot te zitten terwijl ik stik, energie in de kamer dansen (Lady Lynn) terwijl ik stik, draadjes knippen (niet aan de zak, hoor, gewoon losse draadjes) terwijl ik stik ... dit lukte zolang ik de basisregel niet overtrad: volg het ritme van de jongste, als ze even opgaat in iets, profiteer ervan en stik vijf minuten en wees blij met wat je deed. Gelukkig ben ik zelf geen mama, anders zou de tas er nooit gekomen zijn. Maar met de tas geef ik wel (niet geheel onbedoeld) een hint dat er nog meer logeerpartijtjes mogen volgen.

En hoe heb ik de tas gemaakt? Een leuke logeertas diende als model, mijn ruimtelijk inzicht diende als basis voor het ontwerp en patroon, gigantisch veel uren vlieseline strijken poogden de stof steviger te maken (is het wel normaal dat je zo lang op één stukje vlieseline moet strijken voordat het kleeft), nog eens uren strijken maar met een betere vlieseline zorgden voor een steviger resultaat ... Natuurlijk ook stikken, stikken, stikken, hoofd erbij houden voor welk kleur en welke draad waar ... oeps, de bolletjesstof is niet exact overal een meter afgeknipt (die winkelmadam heeft gesjoemeld), andere voering dan maar ... nog eens oeps: geen stof voorzien voor de hengsels, oef, nog net twee restjes groot genoeg ...

Ik heb niet de ambitie om er een echte tutorial over te schrijven, maar twee details wil ik wel prijsgeven.

• De rits is er gewoon achteraf opgenaaid. Ik stikte de rits vast aan twee verstevigde lappen stof. Ik werkte de rits aan de twee kanten af met een dun geruit lint (dit lint komt in een bredere versie terug aan de voorkant). De lappen zijn op de bovenkant van de zak vastgemaakt als de zak al in elkaar zat. Aangezien de rits deelbaar is, was ook dat op zich niet moeilijk, maar de stof is dan wel dik. TIP: vergeet niet om de breedte van de rits af te trekken van de twee lappen (voor de aandachtige lezer: dit was dus mijn foutje).
• De appelzakjes opzij geven wel een leuke afwerking, vind ik - en waren op zich niet zoveel werk. Dubbel knippen, binnenstebuiten vast stikken, inknippen, omdraaien, doorstikken, vast stikken (bovenaan natuurlijk open). De blaadjes zijn geappliceerd met een rekkertje onderaan, dat over het knoopje op de zak past.

Gieberende juffers op de naaiclubavond

Donderdag zat het naaieiland vol: Leen was naar de naaiclub gelokt door de appliceringskoorts, Miet wou haar dekentje afwerken en Sophie durfde het eindelijk aan om haar vrolijke, maar ergens ietsie te grote kleren aan te passen aan haar lichaamsvormen. En ik vulde de vierde zijde van het eiland...

En zo geschiedt het: Leen haar eendje hangt op het body'tje voor het baby'tje -het stikken moet nog eens afgewerkt worden. Miet haar dekentje is af (wij willen foto's) en Sophie... tja, dankzij haar avonturen ontstaat toch een nieuwe spreuk...

Zorgt dat ge tweemaal weegt ende wikt

alvorens ge kundig knipt ofte stikt.

En dit moet natuurlijk verduidelijkt worden met een verhaal.
Sophie draagt altijd mooie, vrolijke rokken en jurken die ze dikwijls tweedehands vindt, een schat op een rommelmarkt of in een tweedehandswinkel. Het is dan wel te nemen of te laten, geen verschillende maten, dus moeten die schtatten soms wel eens aangepast worden. En dan is het wel veiliger om dat eens met twee te bekijken, zodat je prachtigr jurk toch perfect rond je lijf past, he...

Zo geschiedt het ook: het eerste kleed past nu perfect, echt waar, nu nog een perfecte bra vinden en Sophie is klaar voor de zomer!
Het tweede kleed is veel te lang, waardoor het nonnig-truttig wordt. Inkorten dus, tot vlak boven de knie. Eenvoudig: ik vouw de stof dubbel en stop er speldjes in, zo kunnen we meteen de juiste lengte bewonderen. Waw, dat wordt prachtig! Sophie meet de afstand tot één van de spelden, meet dit telkens vanaf de zoom om de ronding over te nemen (jaja, dat hebben we goed gezien) en dan: knippen en stikken maar en klaar ...

... hé, het lijkt wat kort ... de eerste spanning komt de naaikamer ... het zal toch niet te kort zijn ... aandoen ... er komt een wanhopige giechel uit mijn slaapkamer ... oh neen, het is niet waar ... Sophie toont het resultaat (toch wel gierend van het lachen) ... oepsie, het kleed komt maar tot vlak onder het zitvlak meer ...  oink ... hoe kan dat ...oh neen, verkeerde speldje gevolgd (het speldje dat de zoom omhoog hield, dus twee keer te hoog) oh neen ... mijn prachtige jurk ...
Heel eerlijk? We komen niet meer bij van het lachen.


En wat deed ik donderdag? Ik nam even een weekje naaiverlof en beperkte me tot het knippen van één stukje stof. Maar vandaag vlieg ik er in, een rode logeertas op 1 mei (hehe).

Neem trouwens eens een kijkje bij de links links, ze zijn aangevuld.