Groetjes,
Tine
mijn keuze gaat naar Leonore Fini en Judith Herzberg...Ik toon jullie meteen het resultaat.
ik hou van natuurlijke materialen, om van oude dingen iets nieuws te maken
en van dingen die sfeer geven...
Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.
* * *
x x
*x * *
o
xo x
*x *o *
o#
xo x#
*x *o *#
Vervolgmogelijkheid 1: volg de anderen
Handig, je kunt gewoon deze uitleg stap voor stap verder volgen vanaf stap 3.
Lees best eerst eens de commentaren onderaan.
Vervolgmogelijkheid 2: zo pakte ik het aan
Om het hier wat draaiend te houden bericht ik vandaag over een klein aanpassingswerkje. Eind juni vatte ik met haar een slaapzakprojectje aan. Haar project werd heel snel en mooi afgerond. Het mijne daarentegen moest nog wat aangepast worden. Dat komt ervan, van te willen naaien zonder handleiding. Ik had het er hier al over.
Het betreft meerbepaald de schouderbreedte die – hoewel het woord wel zegt dat schouders inderdaad breed zijn – toch een drietal cm langs elke kant dienden verkleind te worden. De omvang van het kind in spe laat zich nog raden, dus we mogen er niet zomaar van uit gaan dat het er met zekerheid zoals de moeder zal uitzien. (Ja, aan mij is al diverse keren gevraagd of ik aan competitiezwemmen doe. Antwoord: Neen, ik heb gewoon zo'n schouders). Soit.
Dus voila, hier de voor en na. Ik hoor u denken: te grote armsgaten? In dat geval zal ik met een paar vlotte handsteken de zaak wat verkleinen om later weer open te maken indien er flink gegroeid wordt.
Het zaakje was snel afgerond en dit in tegenstelling tot de eerste poging. De opening was groter, dus zag ik nu ineens het nut in van zo'n machine arm, (of hoe heet dat?) dat draaide in ieder geval zeer vlot en was warempel zelfs bevredigend.
Bij de eerste poging werd het armsgat op een bepaald moment dichtgenaaid, verscheen de biais vooraan onafgewerkt en andere (momenteel verdrongen) catastrofes. Conclusie: een mens leert al wat vlotter naaien op een slordige maand tijd.
Verder nog wat andere, kleinere zaken:
Een aangevraagde slab voor een vriendin (voor-en achterzijde). Functioneel (naar't schijnt) want de sluiting (?) zit aan de zijkant. Gebruikte stof: handdoek (= mondafveegdoek) en geplastificeerde Ikea-stof (= anti-doorlekdoek).
Een hoes voor ... wenselijk: een fototoestel, maar momenteel ziet het ernaar uit dat het enkel voor een gsm kan dienen. Ik volgde deze handleiding, maar er ging iets mis met de berekeningen. Het is een verjaardagsgeschenk voor de zus, dus ik kan niet testen of het toestel erin past. Wat wel oké is: het ding is gevoerd én waterdicht.
En tenslotte een (dit keer: symmetrisch) pamperzakje voor de kersverse zoon van een vriendin. De kleuren zijn gekozen op basis van de geboortekaart. Ik ga ervan uit dat de moeder dit dan mooi zal vinden.
That's all for now ... en dan had ik nu graag wat rokken gezien ...